باهمکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
به مناسبت هفته فرهنگی ساوه و برنامهریزی کتابخانه شهید هاشمینژاد برای برگزاری یک محفل فرهنگی با یک استاد تراز اول در حوزه فرهنگ ساوه فرصت مغتنمی دست داد در قالب سلسله جلسات آزاد گروه مطالعاتی نارگل محفلی با حضور استاد قلیچخانی داشته باشیم.
همراه استاد، میزبان دو میهمان عزیز دیگر استاد رینهای، استاد مسلّم خوشنویسی و نقاشیخط ایران و آقای کلهر از نوادگان میرزا محمدرضا کلهر باشیم. همچنین حضور همه استادان خوشنویسی شهر که صحنهی کمیابی در این سالیان بوده، زینتبخش محفل بود.
در بخش اول جلسه استاد قلیچخانی توضیحاتی درباره زندگی میرزا ابوالفضل ساوجی مطرح کردند که خلاصهای از آن بدین شرح است:
《در میان خوشنویسان دوره قاجار، خاندان دانشمندی هست که از دوران صفوی تا معاصر،هنرمند و دانشمند بودهاند. میرزا ابوالفضل ساوجی از مشاهیر خوشنویسی، سخنوری و طبابت در عهد ناصری یکی از شخصیتهای این خاندان است. پدرش میرزا فضلالله نیز خوشنویس و تنها استاد او بوده ، هرچند بعدها پسر در هنرمندی گوی سبقت را از پدر میرباید.این فرهیختگی تا فرزند میرزا ابوالفضل، استاد ذبیح بهروز هم ادامه داشته است. میرزا در جوانی به جایگاه خاصی در نظر ناصرالدینشاه رسید و نگارش کتیبههای ارزشمندی چون کتیبه تالار آینه کاخ گلستان و کتیبه شکل شاه در جاده هراز به او سپرده شد. در کنار این خدمات شاه او را به عنوان یکی از مؤلفان دانشنامه ارزشمند نامهی دانشوران برگزید و او افزون بر نویسندگی ناظر بر دیگر مؤلفان هم بود. میرزا ابوالفضل از معدود استادان اصطلاحا هفتخط تاریخ خوشنویسی است و در هفت خط رایج خوشنویسی استاد بود. وی یکسال قبل از ترور ناصرالدینشاه درگذشت و پیکرش در گورستانی به نام سرقبرآقا در تهران بهخاک سپرده شد.》
در ادامه جلسه جناب آقای جوانمرد ریاست محترم اداره فرهنگ و ارشاد شهرستان ساوه نیز در جلسه حضور یافتند.
در بخش دوم جلسه هم برنامه پرسش و پاسخ برقرار بود که البته بیشتر حول دغدغههای فرهنگی حضار نسبت به شهر بود. همچنان که جناب جوانمرد و استاد قلیچخانی درک متقابل و قول مساعد جهت پیگیری داشتند استاد قلیچخانی ضمن پاسخ به سوال حضار نکاتی فرمودند از جمله اینکه گویا برجستهترین ویژگی هنری میرزا ابوالفضل ساوجی و آنچه اورا به شهرت مملکتی رسانده، توانایی خوشنویسی او بوده و نه سایر مهارتهایش ازجمله طبع شعر یا طبابت. همچنین در ادامه، بحث ارزشمندی خط فارسی را مطرح کردند و اینکه این خط توانسته اتصال ما را با گنجینه غنی از هنر و ادب ملی و هویتیمان حفظ کند و البته هنر خوشنویسی خود مایه استقرار و ثبات هرچهبیشتر این خط بوده. موهبتی که کشورهایی همچون تاجیکستان ، ازبکستان و ترکیه از آن محروم شدهاند و میان نسل جدید و عناصر هویتی تاریخیشان فاصله انداخته.
انجمن خوشنویسان ساوه
